آشنایی با روش های سرگرم کردن کودکان

 

در حالت کلی لازم است بدانید که سرگرمی کودکان مساله ای بسیار مهم و حیاتی است ! اگر شما هم ازآن دسته افرادی هستید که نسبت به سرگرم کردن فرزند  احساس عجز میکنید . فرزند شما به جای سرگرم شدن دائما بهانه می گیرد و شما را به ستوه آورده است ، حتما دراین مقاله از rozblog.com ( روش های سرگرم کردن کودکان و بازی کودکان ) با ما همراه باشید.                 

 

 

 

 

روش های سرگرم کردن کودکان 

 

در حقیقت میدانید که کودکان بسیار دوست داشتنی هستند ولی گاهی اوقات ، از دست آنها دلتان می خواهد موهایتان را بکنید! اما در کل ، کودکان بسیار بامزه اند و به جز تعداد کمی، همه مردم آنها را دوست دارند. به طور کلی ، مراقبت از کودکان وظیفه دشواری برای والدین است زیرا هرگز نمی شود فهمید که آنها با پاهای کوچک خود به کدام نقطه از خانه می روند! در همین راستا ، بچه‌ها مدتها قبل از پاگذاشتن به دوران بزرگسالی فشار روانی را تجربه می‏ کنند.

 

برخی کودکان مجبورند با مشکلاتی همچون :

 

• طلاق 
• کشمکش‌های خانوادگی
• تغییرات دائمی مدرسه
• همسایه‌ها
• توافقات مراقبت از کودک
• فشار گروههای هم سال
• و بعضی وقت‌ها حتی با خشونت در خانواده یا جامعه‌شان دست و پنجه نرم کنند.

 

بیشتر والدین کودکان نوپا آرزو می کنند که کودکشان بتواند تنهایی خودش را سرگرم کند.

 

نسبتا ، این خواسته والدین منطقی است، چون کودک نوپا می تواند اسباب بازی ها را بر دارد، با آن ها بازی کند، دنبال توپ بدود و کتاب ورق بزند. بدین ترتیب ، نوپاها آموخته اند که می توانند خودشان کارهایی انجام دهند .

اتفاقاً اغلب هم در انجام کارها توسط خودشان پافشاری و سماجت به خرج می دهند. با این همه یک بچه یک ساله همچنان دوست دارد دور و بر والدینش بچرخد، ما می توانیم به او کمک کنیم که بیاموزد چگونه خود را سرگرم کند.

 

جین فوی، متخصص کودکان در کارولینای شمالی می گوید:

اصولا کودکان نوپا  نمی توانند برای مدت طولانی به تنهایی بازی کنند. طولانی ترین زمانی که می توانید از یک بچه یک ساله انتظار داشته باشید به تنهایی بازی کند چیزی حدود پانزده دقیقه است، دادن چنین فرصتی به کودک کاری است که به انجام دادنش می ارزد، این کار تنها به این دلیل نیست که شما فرصت داشته باشید شام را آماده کنید یا اتاق را جارو و گردگیری کنید.

 

نظر دکتر اسکالر در مورد روش های سرگرم کردن کودکان و بازی کودکان :

دکتر اسکالار متخصص رشد در مرکز مطالعات رشد و یادگیری دانشگاه کارولینای شمالی در این باره می گوید: تنها بازی کردن، تقویت کننده استقلال، اعتماد به نفس، خلاقیت، و مهارت های زبانی است. 

اغلب می بینیم که یک کودک پانزده ماهه موقعی که تنها بازی می کند با خود چیزهایی زمزمه می کند، چنین بازی هایی پایه و اساس رشد مهارت های زبانی هستند.

 

دکتر فوی درباره روش های سرگرم کردن کودکان و بازی کودکان معتقد است:

یک کودک بیست و دوماهه که از نظر شناختی و زبانی قابلیت های بیشتری از کودک یک ساله یا پانزده ماهه دارد تمایل روز افزونی برای کسب استقلال در خود می بیند. بنابراین بیش از پیش دوست دارد با شکستن حد و مرزهایی که شما وضع کرده اید آن ها را و شما را امتحان کند و بنابراین این نیاز بیشتری به نظارت و توجه مداوم و از نزدیک دارد.

 

همچنین ، برای افزایش ظرفیت کودکتان در تنها بازی کردن، چهار کلمه را به خاطر بسپارید:

•  علاقه
• ایجاد عادت
• سازماندهی
• و جهت دهی

در همین راستا ، اول سعی کنید کودکتان را به فعالیتی مشغول کنید که به آن واقعاً علاقه دارد، اگر از نظر شما کمی شلوغ کاری اشکالی ندارد به او اجازه دهید اگر دوست دارد لیوان ها و قاشق ها را جابه جا کند یا لباس ها را از کشوی کمد بیرون بکشد. 

به عنوان مثال : ژولیت که یک پسر پانزده ماهه دارد دو کشوی پایین کابینت آشپزخانه را پر از بطری، قاشق و پیمانه های پلاستیکی کرده تا هنگامی که او مشغول درست کردن شام است، پسرش با آن ها مشغول بازی شود و کاری به کار او نداشته باشد. بنابراین می بینیم که چه طور سرگرم کردن بچه به کار مورد علاقه اش می تواند او را به سمت تنها بازی کردن سوق بدهد.چنان که گفتیم دومین نکته ای که باید به ذهن بسپارید ایجاد عادت است.

 

بازی کودکان و روش های سرگرم کردن کودکان

بهتر است ، وقتی کودک شما کاملاً مشغول بازی شد، به آرامی کمی دور شوید یا یک مجله به دست بگیرید. وقتی او اسباب بازی به سمت شما می اندازد تا شما را به بازی بکشاند، به راحتی اسباب بازی را به خودش برگردانید و جمله کوتاهی درباره بازیش بگویید و لبخند بزنید. طی روزها و هفته های بعد به تدریج و آرام آرام سعی کنید فاصله فیزیکی و ذهنی خود را از او بیشتر کنید و بیشتر پی کار خودتان باشید، اما هرگز کودکتان را بدون مراقبت رها نکنید.

همچنین دقت داشته باشید در محلی که کودک مشغول بازی کودکان  ِ است شئ یا موقعیتی وجود نداشته باشد که امنیت و سلامت کودک را به خطر بیندازد.

کودک یک ساله درکی از خطر ندارد . در همین راستا ، نکته دیگری که در این مورد برشمردیم سازماندهی  فعالیت کودک بود. بنابراین  ، پر کردن اطراف کودک از اسباب بازی های جورواجوری که دوست شان دارد منجر به دستپاچگی و گیج شدن او می شود. به جای این کار برای سرگرم کردن فرزند ، هر بار تنها یک اسباب بازی در اختیار او بگذارید و به نوبت اسباب بازی ها را عوض کنید.

 

تری نیز در  رابطه با روش های سرگرمی کودکان می گوید:

من وقتی می خواهم کتابی بخوانم یا حساب های روزانه ام را بکنم؛ از همین روش استفاده می کنم، کتابم را به اتاق فرزندم می برم و آن جا اول عروسک پشمالویش را به او می دهم، بعد از چند دقیقه توپ را و بعد از مدتی دو تا کتاب در اختیارش می گذارم، به این ترتیب او مرتب مشغول بازی است و با هر اسباب بازی به نوبت حسابی بازی می کند و سرگرم می شود، و من هم به کارم می رسم.

یک کودک یک ساله نیاز به جهت دهی دارد، از این رو وقتی احساس می کنید کودکتان آرام آرام علاقه اش را به بازی با یک اسباب بازی از دست می دهد، با پرسیدن یک سۆال دوباره او را تحریک کنید.

در نهایت لازم است به این نکته مهم ، توجه داشته باشید که برخی از بچه ها هستند که ممکن است بلوغ زودرس را تجربه کنند که یک نوع عارضه ناخوشایند محسوب می شود .

 

 

 

 

 

زندگی سالم حق ماست بازی ,کودکان ,سرگرم ,کودک ,اسباب ,دوست ,سرگرم کردن ,اسباب بازی ,کردن کودکان ,مشغول بازی ,بازی کودکان منبع